Voorste kruisbandblessures (ACL-scheuren) zijn een veelvoorkomende en gevreesde blessure bij atleten. Wanneer een atleet zijn ACL scheurt, voelt de knie doorgaans instabiel aan en kan deze het begeven wanneer hij probeert te snijden of te draaien op het been. Hoewel dit deelname aan elke sport niet verhindert, veroorzaakt het wel aanzienlijke problemen bij het proberen te beoefenen van veel sporten zoals voetbal en basketbal.
Bij een ACL-reconstructieoperatie wordt het beschadigde ligament niet hersteld, maar wordt er een nieuw ligament gemaakt met behulp van ander weefsel uit het been (vaak de patellapees of hamstringpees ). Bovendien kan een instabiele knie het risico op vroege artritis vergroten. Om deze redenen kiezen veel atleten, met name jonge atleten van middelbare school- en universiteitsleeftijd, voor een ACL-reconstructieoperatie om een nieuw ligament te maken dat het kniegewricht stabiliseert. De operatie is meestal succesvol en ervan uitgaande dat de atleet de juiste revalidatie uitvoert na de operatie, kunnen de meeste atleten terugkeren naar hun sport. Er zijn echter mogelijke complicaties bij een ACL-operatie , waaronder een nieuwe scheur van het nieuwe ligament.
Er zijn een aantal verschillende redenen waarom een ACL opnieuw kan scheuren na een operatie. Sommige van deze problemen zijn gerelateerd aan de operatie, sommige aan het herstel en sommige aan de patiënt. Laten we eens kijken naar elk van deze problemen en wat iemand die zijn ACL heeft gescheurd kan doen om een herhaling van een blessure aan dezelfde knie te voorkomen.
Inhoudsopgave
Chirurgische factoren
Een van de belangrijkste aspecten van het succes van een ACL-operatie is hoe goed het transplantaat in het kniegewricht wordt geplaatst. Niet elke chirurgische ingreep wordt met dezelfde mate van precisie uitgevoerd en er zijn variabelen die tot problemen kunnen leiden als het nieuwe ACL niet goed wordt geplaatst. Het transplantaat moet de functie van het normale ligament herstellen, daarom moet het op een vergelijkbare manier worden geplaatst als het normale ligament.
Onjuiste positionering van het transplantaat kan leiden tot abnormale mechanica van het gewricht en een verhoogde kans op hernieuwde verwonding. Het vinden van een chirurg die regelmatig ACL-operaties uitvoert, kan helpen. Daarnaast zijn er nieuwe technieken ontstaan om te proberen normale ACL-anatomie te herstellen, hoewel niet per se is aangetoond dat deze veel verschil maken voor patiënten.
Een andere factor van de operatie die van belang lijkt te zijn, is de werkelijke grootte van het transplantaat dat wordt gebruikt om de nieuwe ACL te creëren. Kleinere transplantaten blijken in sommige onderzoeken minder duurzaam te zijn dan grotere transplantaten. Ten slotte is aangetoond dat donortransplantaten een hoger risico op hernieuwde scheuring hebben dan het eigen weefsel van een patiënt, met name bij patiënten jonger dan 25 jaar. Om deze reden hebben de meeste chirurgen ervoor gekozen om autotransplantaat (het eigen weefsel van een patiënt) te gebruiken in plaats van allotransplantaat (donorweefsel) bij jonge atleten.
Herstel na een operatie
Goede revalidatie na een ACL-operatie is van cruciaal belang voor het succes van de reconstructieve operatie. Niet alleen moet het nieuwe transplantaat een onderdeel worden van uw knie, een proces dat graft-incorporatie wordt genoemd, maar u moet ook de normale spierkracht herstellen om ervoor te zorgen dat de knie goed beschermd is.
De tijd die nodig is om het transplantaat te plaatsen kan variëren, maar de meeste chirurgen adviseren om de knie minimaal zes maanden na de operatie te beschermen met behulp van autotransplantaat (uw eigen weefsel) of negen maanden na een allotransplantaat (donorweefsel) operatie.
Wanneer de nieuwe ACL in het kniegewricht wordt geplaatst, wordt deze doorgaans op zijn plaats gehouden met een implantaat. Deze implantaten zijn er in vele vormen en maten (knoppen, schroeven, palen) en sommige zijn gemaakt van metaal, terwijl andere oplossen. Al deze implantaten houden echter alleen het transplantaat vast terwijl uw lichaam het weefsel opneemt, zodat het uw nieuwe ACL wordt. Dat proces kost tijd en te veel activiteit, te vroeg in uw revalidatie, kan leiden tot schade of opnieuw scheuren van het transplantaat.
De andere belangrijke factor na een operatie is het herwinnen van de normale spierfunctie van de hele extremiteit. We weten dat veel ACL-scheuren het gevolg zijn van slechte neuromusculaire controle van de extremiteit; dit zijn de woorden die worden gebruikt om de stabiliteit van de beweging van het lichaam te beschrijven. Sommige atleten hebben een uitstekende neuromusculaire controle: hun lichaam bevindt zich altijd in een sterke, stabiele positie, ongeacht welke beweging ze maken. Andere atleten hebben een slechte neuromusculaire controle en hun lichaam komt in posities terecht die de kans op blessures vergroten, zoals het scheuren van de ACL. Een deel van het herstel na een operatie is het corrigeren van eventuele problemen met neuromusculaire zwakte die mogelijk hebben geleid tot de eerste ACL-blessure en de kans op toekomstige blessures kunnen voorkomen.
Evaluaties voor terugkeer naar het spel, om te bevestigen dat de atleet voldoende kracht en stabiliteit heeft herwonnen om veilig weer te kunnen sporten, kunnen een belangrijk onderdeel zijn van het herstelproces om het risico op een tweede blessure te minimaliseren.
Patiëntfactoren
Er zijn een aantal aspecten van ACL-chirurgie en het risico op een nieuwe scheur waar je niet veel aan kunt doen. Zo hebben jongere mensen en mensen die terugkeren naar risicovolle sporten (waarbij snijden en draaien een rol spelen) een grotere kans op een nieuwe scheur van hun ACL na reconstructieve chirurgie. Atleten onder de 25 jaar die terugkeren naar sporten blijken een bijzonder grotere kans te hebben op een nieuwe scheur van hun ACL dan anderen.
Zoals gezegd, is er niet veel dat u kunt doen aan factoren zoals uw leeftijd of sport, maar uw chirurg en therapeut moeten extra op de hoogte zijn van deze situaties waarin een jonge atleet een bijzonder hoog risico loopt op een nieuwe blessure aan zijn ACL en hun revalidatie dienovereenkomstig aanpassen. Het idee is om de informatie over risicofactoren te nemen en de variabelen die u kunt controleren aan te passen om de kans op een nieuwe blessure aan de ACL te minimaliseren.
Ken uw risico, optimaliseer uw revalidatie
Het komt erop neer dat u moet weten of er aspecten van uw herstel zijn die u in een positie brengen met een verhoogde kans op een nieuwe blessure aan uw nieuwe ACL. Als u een hoger risico loopt op een nieuwe blessure aan uw ACL, zorg er dan voor dat uw revalidatie geoptimaliseerd is om ervoor te zorgen dat alles wat u doet gericht is op het voorkomen van een nieuwe ACL-scheur.
Er zijn andere factoren die ook van invloed kunnen zijn op het risico op een nieuwe blessure aan de ACL die meer onderzoek behoeven, waaronder de sport en de positie die wordt gespeeld, de agressiviteit van de atleet en de hoeveelheid contact die plaatsvindt. Deze zijn moeilijk te meten en daarom moeilijk te bestuderen, maar ze kunnen ook belangrijk zijn om het risico op blessures te begrijpen.