Zapalenie ścięgna wapniowego jest częstym źródłem bólu barku i może być frustrujące ze względu na nasilenie bólu i czas trwania objawów. Jednak wiadomości nie są same złe! Pozytywnym aspektem jest to, że zdecydowana większość pacjentów odczuwa ulgę dzięki niechirurgicznym metodom leczenia tego schorzenia. W rzeczywistości badania wykazały około 75% skuteczności przy prostych krokach leczenia. Podczas gdy leczenie często trwa od 3 do 6 miesięcy, zazwyczaj następuje poprawa bez konieczności poddawania się zabiegowi chirurgicznemu.
Często największym wyzwaniem w leczeniu wapniowego zapalenia ścięgien jest wiara, że proste wysiłki mające na celu złagodzenie objawów z czasem doprowadzą do poprawy. Pozwolenie organizmowi na przejście przez stan zapalny i stopniowy proces gojenia, który ma miejsce, może być frustrującym doświadczeniem. Wczesne kroki i leczenie są zazwyczaj ukierunkowane na złagodzenie bólu i umożliwienie ustąpienia stanu zapalnego.
Spis treści
Proste kroki
Plan leczenia pacjentów z wapniowym zapaleniem ścięgien jest podobny do leczenia zespołu uciskowego barku, z kilkoma dodatkowymi opcjami. Leczenie zawsze powinno zaczynać się od kilku prostych kroków i przechodzić do bardziej inwazyjnych opcji tylko wtedy, gdy prostsze metody leczenia nie są skuteczne.
- Fizjoterapia/ćwiczenia: Ćwiczenia i rozciąganie mogą pomóc zapobiec sztywności barku. Jednym z najtrudniejszych problemów związanych z wapniowym zapaleniem ścięgien jest rozwój zamrożonego barku z powodu bólu. Konkretne ćwiczenia mogą pomóc poprawić mechanikę barku i zmniejszyć obciążenie ścięgien konkretnie dotkniętych problemami.
- Leki przeciwzapalne : Leki przeciwzapalne mogą pomóc zmniejszyć ból związany z wapniowym zapaleniem ścięgien. Żadne badania nie wykazały znaczącej zmiany w przebiegu objawów przy tych lekach, ale pacjenci z pewnością odczuli zmniejszenie objawów. Przed rozpoczęciem przyjmowania jakichkolwiek nowych leków upewnij się, że lekarz potwierdzi, że lek jest dla Ciebie bezpieczny.
- Zastosowanie ciepła i lodu : Zastosowanie wilgotnego ciepła jest niezwykle pomocne w łagodzeniu bólu spowodowanego zapaleniem ścięgien wapniowych. Ciepły ręcznik jest doskonałym sposobem na dostarczenie ciepła do ramienia. Okłady z lodu mogą pomóc zmniejszyć stan zapalny spowodowany zapaleniem ścięgien i mogą być bardzo pomocne w łagodzeniu bólu związanego z tym schorzeniem.
Opcje mniej inwazyjne
Następne etapy leczenia uważa się za mało inwazyjne, co oznacza, że nie wymagają zabiegu chirurgicznego, ale mogą wymagać użycia igły lub specjalistycznych narzędzi, które pomogą w usunięciu złogów wapnia.
- Iniekcje kortyzonu : Kortyzon to silny środek przeciwzapalny, który jest dostarczany bezpośrednio do źródła bólu (w przeciwieństwie do leku przyjmowanego doustnie, który musi przedostać się przez organizm, aby dotrzeć do ramienia). Iniekcje kortyzonu mogą być pomocne zarówno w zmniejszaniu stanu zapalnego, jak i ograniczaniu bólu, aby umożliwić pacjentom pracę z fizjoterapią. Wielu pacjentów uważa, że zastrzyk kortyzonu jest pomocny, a czasami do skutecznego leczenia potrzeba więcej niż jednego. Podczas gdy toczy się debata na temat tego, jaka dawka kortyzonu jest bezpieczna, większość zgadza się, że jeden lub dwa zastrzyki są rozsądne w leczeniu.
- Terapia falą uderzeniową pozaustrojową : Uważa się, że terapia falą uderzeniową działa poprzez wywoływanie tzw. „mikrotraumy” i stymuluje przepływ krwi do dotkniętego obszaru. Większość raportów na temat tej metody leczenia wapniowego zapalenia ścięgien wykazuje ostrożny sukces — być może 50 do 70 procent pacjentów poprawia się po jednym lub dwóch zabiegach falą uderzeniową o wysokiej energii. To leczenie wapniowego zapalenia ścięgien może być bolesne i zwykle wymaga znieczulenia, aby było tolerowane przez pacjenta. Dobrą wiadomością jest to, że istnieje bardzo niski wskaźnik powikłań terapii falą uderzeniową. U większości pacjentów w wyniku leczenia rozwinie się krwiak (siniaki), ale poza tym występuje niewiele powikłań.
- Płukanie igłą pod kontrolą USG : Nakłuwanie to zabieg wykonywany w znieczuleniu miejscowym lub w bardziej ogólnym znieczuleniu. Chirurg wprowadzi dużą igłę do złogu wapnia i spróbuje odessać lub wyssać jak najwięcej złogu wapnia. Konsystencja złogów wapnia jest zmienna, ale często przypomina bardziej pastę do zębów niż kamień. Zazwyczaj aparat USG może pomóc w zapewnieniu, że igła zostanie umieszczona prawidłowo bezpośrednio w złogu wapnia. Następnie do złogu wapnia wstrzykuje się sól fizjologiczną, nowokainę lub czasami kortyzon.
Leczenie chirurgiczne
Leczenie chirurgiczne jest zazwyczaj zarezerwowane dla pacjentów, którzy nie odczuwają ulgi pomimo miesięcy prostszych kroków leczenia. Jak wspomniano wcześniej, zdecydowana większość pacjentów odczuwa ulgę dzięki opcjom leczenia niechirurgicznego, ale zdarzają się sytuacje, w których pacjenci nie odczuwają ulgi pomimo odpowiednich kroków leczenia.
Większość chirurgów zgadza się, że należy kontynuować leczenie niechirurgiczne przez okres co najmniej 3 miesięcy, jeśli nie bliżej 6 miesięcy, zanim zdecyduje się na bardziej inwazyjną opcję.
Leczenie chirurgiczne jest zazwyczaj wykonywane jako artroskopowa operacja barku, chociaż otwarte leczenie chirurgiczne może być również rozważane jako opcja. Zwykłym podejściem jest próba usunięcia części, jeśli nie całości, złogów wapnia i oczyszczenie stanu zapalnego otaczającego ścięgno. Ponadto niektórzy chirurdzy zalecają usunięcie części kości, aby stworzyć więcej miejsca dla gojącego się ścięgna, co nazywa się dekompresją podbarkową.
Jednym ze skutków usunięcia złogu wapnia może być dziura lub defekt w ścięgnie stożka rotatorów. Ponieważ złogi wapnia znajdowały się wewnątrz ścięgna, ich usunięcie może pozostawić lukę. Z tego powodu czasami chirurg będzie musiał również naprawić uszkodzone ścięgno stożka rotatorów. Może to wydłużyć rekonwalescencję po zabiegu chirurgicznym, ponieważ mogą wystąpić ograniczenia aktywności. Całkowity powrót do zdrowia po leczeniu chirurgicznym może trwać zaledwie 6 tygodni, ale częściej około 3 miesiące. Jeśli stożek rotatorów wymaga naprawy chirurgicznej, rekonwalescencja może trwać do 6 miesięcy.
Ryzyko interwencji chirurgicznej obejmuje infekcję, problemy z gojeniem się ran, sztywność, trudności z rehabilitacją i możliwość uporczywego bólu. Większość osób znajduje skuteczną ulgę w bólu po leczeniu chirurgicznym, ale powikłania mogą wymagać dalszego leczenia i ewentualnie dodatkowych zabiegów chirurgicznych. Z tego powodu do operacji podchodzi się ostrożnie i rozważa się ją dopiero po wykazaniu, że prostsze kroki leczenia nie są skuteczne w zapewnianiu odpowiedniej ulgi.
Słowo od Health Life Guide
Zapalenie ścięgna wapniowego jest potencjalnym źródłem bólu i trudności w poruszaniu stawem barkowym. Skuteczne leczenie może pomóc zmniejszyć ból, poprawić funkcję barku i skrócić czas, w którym musisz radzić sobie z objawami. Zazwyczaj leczenie zaczyna się od prostych, nieinwazyjnych kroków. Jeśli nie przyniosą one rezultatu, Twój lekarz będzie stopniowo kontynuować leczenie. W niektórych sytuacjach konieczny jest zabieg chirurgiczny, ale rzadko jest to pierwszy krok i zazwyczaj zaleca się go tylko wtedy, gdy prostsze metody leczenia nie przyniosły rezultatu.