Zespół zadaniowy po raz pierwszy od 40 lat aktualizuje definicję „bólu”

W lipcu Międzynarodowe Stowarzyszenie Badań nad Bólem (IASP) po raz pierwszy od 40 lat zmieniło definicję bólu.  Ta nowa definicja opisuje doświadczenie bólu jako „nieprzyjemne doznanie sensoryczne i emocjonalne związane z lub przypominające to związane z rzeczywistym lub potencjalnym uszkodzeniem tkanek”.

Poprzednia definicja, opublikowana w 1979 r., określała ból jako „nieprzyjemne doznanie sensoryczne i emocjonalne związane z rzeczywistym lub potencjalnym uszkodzeniem tkanek, bądź opisywane w kategoriach takiego uszkodzenia”.

Zaktualizowana definicja oferuje bardziej zniuansowany, systemowy pogląd na ból i ma na celu zmianę sposobu, w jaki ból jest rozumiany, komunikowany i leczony.

IASP dodało również sześć notatek, które rozszerzają definicję bólu z wielu różnych punktów widzenia. Obejmują one: 

• Ból jest zawsze doświadczeniem osobistym, na które w różnym stopniu wpływają czynniki biologiczne, psychologiczne i społeczne.
• Ból i nocycepcja (która często jest wywoływana przez bodziec zewnętrzny) to różne zjawiska, a bólu nie można wnioskować wyłącznie na podstawie aktywności neuronów czuciowych.
• Poprzez doświadczenia życiowe ludzie poznają pojęcie bólu.
• Należy uszanować relację osoby o doświadczeniu bólowym.
• Chociaż ból zazwyczaj pełni rolę adaptacyjną, może mieć niekorzystny wpływ na funkcjonowanie oraz dobre samopoczucie psychiczne i społeczne.
• Opis słowny jest tylko jednym z wielu sposobów wyrażania bólu, a nieumiejętność komunikowania się nie wyklucza możliwości, że człowiek lub zwierzę odczuwa ból.

IASP dodało także etymologię — pochodzenie słowa i historyczny rozwój jego znaczenia — słowa „ból” (pali), aby zapewnić szerszy kontekst. 

Co obejmuje ta nowa definicja? 

Zmiany wprowadzone przez tę nową definicję, sporządzoną przez 14-osobową międzynarodową Prezydencką Grupę Zadaniową z szerokim doświadczeniem w nauce o bólu, mogą wydawać się subtelne. Ale zmniejszają one znaczenie umiejętności opisania bólu w celu uzyskania diagnozy.

Ból jest rozszerzany, aby objąć osoby, które nie potrafią go werbalnie przekazać, takie jak niemowlęta, dorośli z demencją lub osoby z zaburzeniami mowy lub języka. W ten sposób uwaga skupia się na tym, jak inni przetwarzają ból, a nie na osobie, która go doświadcza.

„Badania przeprowadzone w ciągu ostatnich 40 lat od wprowadzenia poprzedniej definicji pogłębiły i poszerzyły naszą wiedzę na temat doświadczania bólu i mechanizmów, które go napędzają” – mówi Health Life Guide Marnie Hartman, DPT, CSCS, fizjoterapeutka i instruktorka medycyny jogi z Alaski . „Myślę, że nowa definicja pokazuje złożoność i indywidualność bólu”.

IASP zauważa, że ​​nie każdy ból wiąże się z widocznym uszkodzeniem tkanek i że ból może mieć wiele źródeł w organizmie.

W większości przypadków obejmujących uszkodzenie tkanek, nasze ciało wysyła komunikaty o bólu za pomocą sygnałów sensorycznych zwanych nocyceptorami . W przeszłości obecność lub brak tych neuronów sensorycznych służyły do ​​oceny natężenia bólu w ciele. Jednak ta nowa definicja stwierdza, że ​​nie wszystkie formy bólu są przekazywane za pomocą nocyceptorów. Jednym z przykładów jest ból neuropatyczny, który może wynikać z uszkodzenia nerwów lub nieprawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. Przykłady stanów, które mogą wywołać ból neuropatyczny, obejmują zespół kończyny fantomowej, śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego i stwardnienie rozsiane. 

„Układ nerwowy jest jednym z układów zaangażowanych w odczuwanie bólu, obok układu odpornościowego, układu hormonalnego itd.”, mówi Hartman. „Inne wymiary są również obecne, takie jak genetyka, epigenetyka, myśli, przekonania, emocje i reakcje na stres. Uszkodzenie tkanek może być obecne lub mogło być obecne w pewnym momencie”.

Ta zmiana koncentruje się na doświadczeniu bólu przez pacjenta, pozwalając lekarzom rozpoznać i uwierzyć w to, czego nie zawsze mogą fizycznie zmierzyć. Dla wielu osób żyjących z przewlekłym bólem w formie niewidzialnej choroby jest to szczególnie potwierdzające doświadczenie. 

„Niewidoczna choroba stwarza iluzję, że dana osoba w rzeczywistości „nie jest aż tak chora” lub w niektórych przypadkach wcale nie jest chora” — mówi Health Life Guide Jaime Zuckerman, PsyD , psycholog kliniczny z Pensylwanii, który specjalizuje się w objawach psychologicznych związanych z chorobami klinicznymi. „Kiedy stajemy w obliczu kogoś, kto na pierwszy rzut oka wydaje się stosunkowo zdrowy, mimo że jest chory, zakładamy, że tak naprawdę jest zdrowy. Powiedzenie pacjentowi, że jego objawy są w jego głowie lub „nie są prawdziwe”, może sprawić, że zacznie nie ufać własnym percepcjom swojego bólu lub zminimalizować zgłaszanie swoich objawów z obawy przed wątpliwościami lub umniejszeniem”.

Zwrócenie uwagi na niewidoczne aspekty niewidzialnego bólu otwiera drzwi do różnych środków diagnostycznych, dodatkowo skupiając się na samoopisanych objawach. Ta definicja bierze również pod uwagę różne komponenty psychologiczne, emocjonalne i społeczne, które mogą wpływać na odczuwanie bólu. 

W jaki sposób może wpływać na protokoły leczenia?

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) i wiele innych organizacji rządowych i pozarządowych przyjęło definicję bólu IASP. Ta nowa definicja zachęca lekarzy do przyjęcia systemowego spojrzenia na ból podczas leczenia pacjenta. 

„Rozpoznanie wielowymiarowości bólu, zwłaszcza gdy staje się on bardziej uporczywy, miejmy nadzieję, że podkreśli również potrzebę zaangażowania wielu opiekunów w leczenie, aby pomóc zmienić lub zmniejszyć doświadczenie bólu” — mówi Hartman. „Głębokie zrozumienie jednostki i jej osobistej historii wydaje się być najważniejszym aspektem w określaniu, kto powinien być kluczowym graczem w zespole opieki”.

Dzięki temu dostępnych jest więcej opcji leczenia bólu, gdy trudno jest ustalić przyczyny jego występowania.

„Dzięki tej definicji jest więcej komunikacji i edukacji na temat bólu — czym jest ból, co go napędza i czego się uczymy, że są to ważne czynniki w leczeniu” — mówi Hartman. „I to wszystko jest wielką promocją nadziei dla tych, którzy cierpią z powodu bólu i tych, którzy mają trudności z zapewnieniem opieki”.

Hartman twierdzi na przykład, że dodanie praktyki uważności do fizjoterapii lub akupunktury może pozwolić pacjentowi na głębszą ocenę swoich doświadczeń bólowych i potencjalnie zwiększyć zakres dostępnej opieki. 

 „Daje to jednostce wgląd w dalsze rozpoznanie i zrozumienie niektórych własnych reakcji na doświadczenie bólu” – mówi. „Mogą się wówczas nauczyć, jak zmienić niektóre z nich lub zmniejszyć intensywność lub trwałość doświadczenia”.

Hartman ma nadzieję, że głębsze zrozumienie bólu pomoże pacjentom bardziej zaangażować się we własne leczenie.

„Myślę, że relacja terapeutyczna i poświęcanie czasu na opiekę może przynieść duże korzyści” – mówi. „Szczególnie, gdy leczenie jest realizowane z odpowiednią edukacją w zakresie nauki o bólu i uznaniem, na co w rzeczywistości ukierunkowane jest doświadczenie bólu, zapewniając, że dana osoba aktywnie uczestniczy w realizacji leczenia”.