Wanneer je wordt blootgesteld aan hitte, voelt het dan alsof je verbrandt? Lijkt het onmogelijk om af te koelen? Of misschien is het de kou die je dwarszit, waardoor je tot op het bot afkoelt en niet meer kunt opwarmen.
Bent u een van die mensen met fibromyalgie (FMS) en myalgische encefalomyelitis/chronisch vermoeidheidssyndroom (ME/CVS) die het altijd koud heeft, of altijd warm, of afwisselend warm of koud terwijl ze niet in harmonie zijn met de omgeving?
Als een van deze scenario’s u bekend voorkomt, heeft u mogelijk last van een symptoom dat temperatuurgevoeligheid wordt genoemd. Deskundigen weten nog niet precies wat dit symptoom veroorzaakt, maar ze hebben wel een aantal overtuigende onderzoeken gedaan.
Veel ervan wijst op afwijkingen in het autonome zenuwstelsel, dat verantwoordelijk is voor homeostase (het vermogen van uw lichaam om de temperatuur en andere factoren binnen normale grenzen te houden) en de reacties van ons lichaam op verschillende situaties, waaronder de ‘vecht- of vluchtreactie’.
Nu dat is vastgesteld, kunnen onderzoekers dieper in het systeem duiken om erachter te komen wat er precies misgaat. Daarbij ontdekken ze een aantal interessante dingen.
Inhoudsopgave
Temperatuurgevoeligheid bij fibromyalgie
Onderzoek toont aan dat mensen met FMS, naast een lagere lichaamstemperatuur, moeite hebben met het aanpassen aan temperatuurveranderingen en een lagere pijngrens hebben voor zowel warmte- als koudeprikkels. Dit betekent dat er minder extreme temperaturen nodig zijn om pijn te voelen.
Bijvoorbeeld, zonlicht dat door een autoraam op uw arm schijnt, kan bij u een brandende pijn veroorzaken, maar bij iemand anders slechts een licht ongemak.
Een baanbrekend onderzoek gepubliceerd in Pain Medicine suggereert een reden voor onze temperatuurgevoeligheid, en deze is gebaseerd op een reeks ontdekkingen.
De eerste stap betrof mensen die misschien wel het tegenovergestelde zijn van mensen met FMS: zij die helemaal geen pijn kunnen voelen . Het is een zeldzame aandoening waarmee ze geboren worden.
Zorgverleners merkten op dat deze mensen temperatuur kunnen voelen, wat verwarrend was. Waarom zouden dezelfde zenuwen die één type stimulus (temperatuur) konden voelen, een andere (pijn) niet kunnen voelen?
Die vraag leidde tot een ontdekking: het zijn helemaal niet dezelfde zenuwen. We hebben in feite een geheel apart zenuwsysteem dat temperatuur waarneemt. Deze zenuwen zitten op onze bloedvaten en wetenschappers dachten vroeger dat ze alleen met de bloedstroom te maken hadden.
Het blijkt dus dat deze speciale zenuwen niet alleen de bloedstroom regelen, maar ook de temperatuur detecteren. Ze werden toen een logisch doelwit voor FMS-onderzoek, aangezien we bekend staan om zowel bloedstroomafwijkingen als temperatuurgevoeligheid.
En inderdaad, onderzoekers ontdekten dat FMS-deelnemers in hun studie extra temperatuurgevoelige zenuwen hadden langs speciale huidbloedvaten, AV-shunts genaamd. Ze zitten in je handen, voeten en gezicht.
AV-shunts hebben als taak de bloedstroom aan te passen als reactie op temperatuurveranderingen. Weet je hoe het is als het echt koud is, je rode wangen en rode, gezwollen vingers krijgt? Dat komt omdat de AV-shunts meer bloed binnenlaten, om je ledematen warm te houden.
Dit is de eerste studie die kijkt naar hoe dit systeem betrokken is bij onze ziekte, dus we kunnen niet met zekerheid zeggen of het accuraat is. Het is echter een interessante richting voor meer onderzoek en een verklaring die veel zin lijkt te hebben.
AV-afsluitingen kunnen zelfs een oorzakelijke rol spelen bij deze aandoening.
Als uw abnormaal koude hand of voet van kleur verandert, ervaart u mogelijk een ernstiger probleem, het syndroom van Raynaud . In sommige gevallen kan Raynaud weefselschade of andere complicaties veroorzaken. Als u dit symptoom ervaart, neem dan extra maatregelen om warm te blijven en praat met uw zorgverlener
erover.
Temperatuurgevoeligheid bij ME/CVS
We hebben tot nu toe niet veel onderzoek gedaan naar dit symptoom bij ME/CVS, maar we hebben er wel wat over geleerd. Een interessant onderzoek betrof eeneiige tweelingen. In elke set tweelingen had één broer of zus ME/CVS en de ander niet.
Onderzoekers ontdekten dat mensen met ME/CVS anders op kou reageerden dan hun gezonde broers en zussen, zowel wat betreft pijngrens (het punt waarop de kou pijnlijk wordt) als wat betreft pijntolerantie (hoeveel pijn ze kunnen verdragen).
Uit een onderzoek dat in Pain is gepubliceerd, blijkt er een proces gaande is dat pijnremming wordt genoemd. Bij een gezond persoon onderneemt de hersenen stappen om de verwachte pijn (bijvoorbeeld wanneer een verpleegster je een injectie geeft) of de pijn die zich herhaalt (bijvoorbeeld wanneer je op een steentje in je schoen loopt) te verminderen.
Bij ME/CVS ontdekten onderzoekers echter dat het inhibitieproces trager reageerde op koude stimulatie. Ze geloven dat dit een rol zou kunnen spelen bij de chronische, wijdverspreide pijn bij deze ziekte, maar wijzen erop dat er meer onderzoek nodig is om dit te bevestigen.
Een onderzoek onder adolescenten met ME/CVS heeft mogelijk belangrijke informatie over homeostase aan het licht gebracht. Onderzoekers ontdekten dat wanneer een hand werd blootgesteld aan kou, de kinderen met ME/CVS aanzienlijk meer rillingen en plotselinge veranderingen in huidskleur hadden dan hun gezonde tegenhangers.
Bloedstroom naar de hand reageerde ook anders in de controlegroep en de ziektegroep. Lichaamstemperaturen daalden ook meer bij de ME/CVS-deelnemers.
Dit symptoom is vastgesteld in de medische literatuur en we hebben enkele eerste bevindingen waarop verder onderzoek gebaseerd kan worden.
Een woord van Health Life Guide
Tot nu toe hebben we geen behandelingen die specifiek gericht zijn op dit symptoom. Er is echter veel dat we in ons dagelijks leven kunnen doen om het te verlichten. Er zijn manieren om met gevoeligheid
voor kou en hitte om te gaan.
Praat ook met uw zorgverlener over dit symptoom. Het kan hen helpen conclusies te trekken over wat er in uw lichaam gebeurt en wat u kan helpen om u beter te voelen.