Een orthopedisch chirurg is een zeer gespecialiseerde arts die zich toelegt op de diagnose en behandeling van musculoskeletale verwondingen en aandoeningen. Het beroep vereist ongeveer 14 jaar formele opleiding om een boardcertificering te behalen, waarbij de overgrote meerderheid van de beoefenaars een eigen praktijk runt, volgens onderzoek van de University of Pennsylvania.
Orthopedische chirurgie wordt beschouwd als een van de meest geavanceerde, gewilde vakgebieden in de medische professie. Het omvat zowel chirurgische als niet-chirurgische technieken om trauma’s, infecties, tumoren, aangeboren afwijkingen en degeneratieve ziekten te behandelen die de botten, gewrichten, ligamenten, pezen en zenuwen aantasten die bewegingen coördineren.
Naast algemene orthopedische chirurgie zijn er ook beoefenaars die zich specialiseren in specifieke delen van het lichaam, zoals de wervelkolom of de voet en enkel. Anderen kiezen subspecialismen zoals kindergeneeskunde, sportgeneeskunde of reconstructieve chirurgie.
De titel orthopedisch chirurg wordt vaak door elkaar gebruikt met orthopedist.
Inhoudsopgave
Concentraties
Orthopedisch chirurgen behandelen mensen van alle leeftijden, van pasgeborenen tot ouderen. De aandoeningen die zij behandelen, kunnen grofweg worden gedefinieerd op basis van hun locatie en/of of ze verband met een trauma, een systemische ziekte of een neoplasma (een goedaardige of kankerachtige groei).
Enkele van de meest voorkomende aandoeningen die een orthopedisch kan behandelen:
- Botkankers (waaronder osteosarcoom, chondrosarcoom en botmetastasen )
- Fibromyalgie (een chronische pijnstoornis die de spieren en zachte weefsels in het hele lichaam aantast)
- Voet- en enkelproblemen (waaronder hielspoor, knobbels , enkelverstuiking, ruptuur van de achillespees en fasciitis plantaris )
- Fracturen (inclusief gesloten fracturen , open fracturen , stressfracturen en heupfracturen )
- Lage rugpijn (veroorzaakt door overbelasting, hernia , lumbale spondylose , spinale degeneratie, ankyloserende spondylitis en andere oorzaken)
- Problemen met de hand en pols (waaronder het carpaal tunnelsyndroom , ganglioncysten en peesontstekingen in de pols )
- Kniepijn en -blessures (geassocieerd met meniscusscheuren , verwondingen aan de voorste kruisband en andere oorzaken)
- Kyfose (een aandoening van de wervelkolom die ook wel ‘bochel’ wordt genoemd)
- Nekpijn en -problemen (veroorzaakt door cervicale schijfdegeneratie , whiplash, spinale stenose en andere oorzaken)
- Artrose (ook bekend als “slijtage-artritis”)
- Osteoporose (de verzwakking van botten als gevolg van het abnormale verlies van botmineralen en -massa)
- Ziekte van Paget (een genetische aandoening die ervoor zorgt dat botten groter en misvormd worden)
- Scoliose (een abnormale zijwaartse kromming van de wervelkolom)
- Schouderpijn en -blessures (waaronder bursitis , rotator cuff-blessures , schouderontwrichting, impingementsyndroom , tendinose en capsulitis adhesiva )
- Letsels aan zacht weefsel (inclusief kneuzingen, verrekkingen of verstuikingen)
Omdat orthopedisch chirurgen vaak aandoeningen van de wervelkolom behandelen, overlapt hun rol vaak met die van neurochirurgen die aandoeningen van het ruggenmerg behandelen.
Procedurele expertise
Omdat mensen doorgaans pas naar een orthopedisch chirurg gaan als een aandoening problematisch is geworden, ligt de focus van de praktijk vooral op de diagnose en behandeling van musculoskeletale aandoeningen in plaats van op preventie.
Er wordt dan ook alles aan gedaan om te voorkomen dat er na een orthopedische behandeling opnieuw letsel ontstaat of dat een chronische aandoening verergert, met name als het gaat om aandoeningen aan de nek, wervelkolom, heup of knie.
Diagnose
De diagnostische hulpmiddelen die in de orthopedie worden gebruikt, omvatten fysieke onderzoeken, laboratoriumtests en beeldvormende onderzoeken. Enkele van de meest voorkomende zijn:
- Arthroscopie (een chirurgische ingreep waarbij een kleine camera wordt gebruikt om in een gewricht te kijken)
- Bloedonderzoek (gebruikt om ontstekingen en infecties te identificeren of aandoeningen zoals reumatoïde artritis , botkanker of ankyloserende spondylitis te lokaliseren)
- Botscans (een beeldvormend onderzoek waarbij radioactieve stoffen worden gebruikt om te meten hoeveel botweefsel er in het lichaam verloren gaat en wordt vervangen)
- Computertomografie (CT)-scans (die röntgenstraling combineren met computertechnologie om dwarsdoorsnedebeelden van het lichaam te produceren)
- Loopanalyse (een lichamelijk onderzoek dat afwijkingen in uw onderste ledematen, uitlijning van de ledematen of gewrichtsrotatie vaststelt)
- Magnetic resonance imaging (MRI)-scans (waarbij krachtige magneten en radiogolven worden gebruikt om zeer gedetailleerde beelden te maken, met name van zachte weefsels)
- Reflexrespons (om te beoordelen hoe snel uw gewrichten en hersenen reageren op een stimulus)
- Röntgenstraling (waarbij elektromagnetische straling wordt gebruikt om gewone filmbeelden te maken)
Behandeling
De chirurgische en niet-chirurgische instrumenten die in de orthopedie worden gebruikt, zijn uitgebreid en kunnen het volgende omvatten
- Reconstructie van de voorste kruisband (ACL)
- Arthroscopische debridement (een minimaal invasieve operatie waarbij beschadigd kraakbeen of bot wordt verwijderd)
- Arthroscopische schouderdecompressie (gebruikt om schouderinklemming te behandelen)
- Arthroplastiek (chirurgische vervanging van een gewricht, zoals een knie of heup)
- Carpale tunnel release (gebruikt om de middelste zenuw in de onderarm vrij te maken)
- Geïnjecteerde steroïden (gebruikt om acute pijn en ontstekingen te behandelen)
- Interne of externe fixaties (gebruikt om ernstig gebroken botten te stabiliseren)
- Knie-meniscectomie (gebruikt om gescheurd kniekraakbeen te repareren)
- Laminectomie (een chirurgische ingreep waarbij een deel van het wervelbot, de lamina genaamd, wordt verwijderd)
- MAKOplasty ( een robotgestuurde gedeeltelijke knievervangende operatie)
- Rotator cuff-reparatie (laparoscopisch of als open operatie uitgevoerd)
- Wervelkolomfusie (gebruikt om de beweging te stoppen bij een pijnlijke gewrichtsuitlijning)
- Ontlastbeugel (een type kniebrace dat vaak wordt gebruikt bij knieartrose)
- Viscosuppletie (geïnjecteerde middelen die worden gebruikt om gewrichten te smeren en pijn te verlichten)
Subspecialismen
Omdat de aandoeningen die in de orthopedie worden behandeld zo groot en divers zijn, specialiseren orthopedisch chirurgen zich vaak in de behandeling van bepaalde aandoeningen, lichaamsdelen en populaties. Enkele van de meest voorkomende subspecialismen:
- Voet- en enkelchirurgie
- Hand en bovenste extremiteit
- Orthopedische oncologie (met betrekking tot botkankers)
- Orthopedisch trauma
- Pediatrische orthopedie
- Schouder en elleboog
- Wervelkolomchirurgie
- Chirurgische sportgeneeskunde
- Totale gewrichtsreconstructie (artroplastiek)
Veel orthopedische subspecialismen zijn niet exclusief voor orthopedisten . Sommige, zoals handchirurgie, zijn relevant voor plastisch chirurgen , terwijl podotherapeuten vaak een fellowship-opleiding in voet- en enkelchirurgie volgen.
Opleiding en certificering
Om orthopedisch chirurg te worden, moet je eerst een vierjarige bacheloropleiding afronden. Deze opleiding bestaat doorgaans uit één jaar biologie, twee jaar scheikunde en één jaar natuurkunde.
Daarna volgen vier jaar geneeskunde. De eerste twee jaar zijn klassikaal, terwijl de laatste twee jaar voornamelijk in het ziekenhuis plaatsvinden. In deze periode moet u de National Board-examens afleggen en behalen: één na het tweede jaar van de medische school en nog een in het vierde jaar (het laatste examen wordt over het algemeen afgelegd in het eerste of tweede jaar van de postdoctorale opleiding).
Afhankelijk van uw opleiding kunt u afstuderen als doctor in de geneeskunde (MD) of doctor in de osteopathie (DO).
Vervolgens moet u zich aanmelden voor en beginnen met een residentieprogramma. Het programma bestaat uit vier jaar van gerichte studie over de basisprincipes van orthopedische chirurgie. Gedurende deze tijd roteert u door de belangrijkste subspecialismen in verschillende ziekenhuizen om praktische ervaring op te doen met de verschillende chirurgische technieken en technologieën.
Na het afronden van uw opleiding kunt u zich aanmelden voor een fellowship van één tot twee jaar om een orthopedische subspecialisatie te volgen.
Boardcertificering volgt op het afronden van uw orthopedische opleiding. Hiervoor moet u een peer-reviewproces ondergaan en zowel mondelinge als schriftelijke examens behalen die worden afgenomen door de American Board of Orthopaedic Surgery (ABOS) of de American Osteopathic Board of Orthopedic Surgery (AOBOS).
Zodra de certificering is verleend, moeten orthopedisch chirurgen elke 10 jaar een strenge hercertificering ondergaan. Dus naast het runnen van een praktijk, moet u tijd besteden aan het bestuderen en volgen van cursussen voor permanente medische educatie om ervoor te zorgen dat uw kennis up-to-date is en in lijn met de huidige praktijken.
Afspraaktips
De eerste keer dat u een orthopedisch chirurg ontmoet, kan stressvol zijn, omdat de meeste mensen dit alleen doen als er sprake is van een trauma of als een aandoening verergert of niet verbetert. Om het maximale uit een afspraak te halen, doet u een beetje onderzoek en komt u altijd voorbereid aan.
Begin met het vinden van een specialist die een in-network provider is bij uw verzekeringsmaatschappij. U kunt uw huisarts om verwijzingen vragen of contact opnemen met uw verzekeringsmaatschappij voor een lijst met providers in uw omgeving. U kunt vervolgens de referenties van een MD controleren door de website Certification Matters te gebruiken die wordt beheerd door de American Board of Medical Specialties (ABMS). U kunt gecertificeerde osteopathische orthopedisch chirurgen bij u in de buurt vinden met de AOBOS- zoekfunctie.
Neem op de dag van uw afspraak uw verzekeringspas en alle lab- of beeldvormingsrapporten mee die relevant zijn voor uw aandoening. U moet uw huisarts ook vragen om alle relevante elektronische medische dossiers (EMR’s) door te sturen.
Wanneer u symptomen bespreekt, wees dan bondig maar accuraat, minimaliseer noch overdrijf de aard van uw aandoening. Houd indien mogelijk een dagboek bij van uw symptomen als ze terugkeren of van episode tot episode verschillen.
Om uw conditie beter te begrijpen en wat u in de toekomst kunt verwachten, schrijft u alle vragen die u heeft op een stuk papier. U kunt bijvoorbeeld vragen:
- Waarom wordt deze procedure aanbevolen?
- Wat zijn de doelen van de behandeling?
- Wat is het succespercentage van deze procedure?
- Hoe verloopt de procedure?
- Is er verdoving nodig?
- Hoe vaak heeft u de operatie uitgevoerd?
- Hoe lang duren de voordelen?
- Wat zijn de mogelijke risico’s en complicaties?
- Wat kan ik doen om mijn risico te verkleinen?
- Hoe lang duurt het voordat ik hersteld ben?
- Wanneer kan ik weer aan het werk?
- Wanneer weet ik of de behandeling succesvol is?
- Heb ik in de toekomst nog aanvullende behandelingen nodig?
- Wat gebeurt er als ik nu geen operatie onderga?
- Met wie kan ik contact opnemen als ik een second opinion wil?
Een woord van Health Life Guide
Orthopedische chirurgie kan een opwindende carrière zijn met zowel persoonlijke als financiële beloningen, maar het kan ook extreem stressvol zijn. Vooral als je net begint, kun je op elk moment van de dag te maken krijgen met noodoproepen. En hoewel het bevredigend kan zijn om de kwaliteit van leven van veel van je patiënten te verbeteren, kunnen anderen er niet in slagen om verlichting te vinden, zelfs niet met je beste inspanningen.
Een orthopedisch chirurg moet bepaalde eigenschappen en vaardigheden bezitten om succesvol aan een carrière te beginnen, waaronder uithoudingsvermogen, emotionele veerkracht, sterke interpersoonlijke vaardigheden, uitstekende oog-handcoördinatie en uitzonderlijke handvaardigheid. Verder moet u realistisch zijn, maar wel een duidelijk gevoel van vastberadenheid hebben.
Volgens de jaarlijkse Merritt Hawkins’ Review of Physician Recruiting Incentives waren orthopedisch chirurgen in 2018 de op één na best betaalde artsen met een gemiddeld startsalaris van $ 533.000.
Dit hoge verdienpotentieel is deels te danken aan het tekort aan professionals in dit vakgebied. Er zijn iets meer dan 29.000 artsen gecertificeerd als orthopedisch chirurg en er zijn veel minder osteopathische orthopedisch chirurgen in de hele Verenigde Staten.