Spis treści
Najważniejsze wnioski
- Obecnie nie wiadomo, jak długo osoba zakażona COVID-19 jest odporna na przyszłe zakażenia.
- Odporność organizmu wydaje się być większa u osób, u których występują objawy, w porównaniu do osób bezobjawowych (bezobjawowych).
- Do tej pory nie potwierdzono jednoznacznie żadnego przypadku ponownego zakażenia COVID-19.
Tak wiele uwagi poświęcono wzrostowi liczby przypadków COVID-19 na całym świecie, że łatwo przeoczyć fakt, że większość osób, które są zarażone, wyzdrowieje. Niejasne pozostaje jednak, ile z tych osób jest odpornych na ponowne zakażenie i jak długo ta ochrona będzie trwać. Temat ten jest przedmiotem poważnych debat.
W przypadku większości wirusów układ odpornościowy organizmu wytwarza białka obronne zwane przeciwciałami , z których niektóre zwalczają infekcję, a inne rozpoznają wirusa, jeśli powróci. To właśnie ta ostatnia odpowiedź zapewnia ludziom odporność po ustąpieniu infekcji.
W przypadku COVID-19 istnieją dowody na to, że odporność może się zmieniać z wielu powodów, w tym od ciężkości pierwotnej infekcji i wszelkich ukrytych dysfunkcji odpowiedzi immunologicznej danej osoby.
Jak działa układ odpornościowy
Układ odpornościowy broni organizm przed obcymi intruzami, takimi jak wirusy, na dwóch frontach.
Pierwszą linię obrony organizmu określa się jako odporność wrodzoną , niespecyficzny mechanizm, który jest aktywowany, gdy obcy najeźdźca wnika do organizmu. Wrodzona odporność to coś, z czym się rodzisz i składa się z białych krwinek zwanych komórkami NK (natural killer) i fagocytów ( fago – oznacza jeść, a -cyte oznacza komórkę). Te komórki nie „wiedzą”, czym jest najeźdźca, wiedzą tylko, że nie powinien się tam znajdować.
Gdy wrodzona odpowiedź jest niewystarczająca, wkracza druga linia obrony organizmu, zwana odpornością adaptacyjną . Odporność adaptacyjna, znana również jako odporność nabyta, składa się ze specjalistycznych białych krwinek zwanych komórkami B , które wydzielają neutralizujące przeciwciała w celu zwalczania infekcji, oraz komórek T , które wydzielają substancje chemiczne zwane cytokinami , które mówią układowi odpornościowemu, jak reagować. W przeciwieństwie do odporności wrodzonej, odporność adaptacyjna jest dostosowana do obrony przed tym konkretnym najeźdźcą.
Po aktywacji komórki B i T pozostawiają komórki pamięci, aby obserwować powrót najeźdźcy, zazwyczaj rozpoczynając szybszy i silniejszy atak. To właśnie tę pamięć immunologiczną ludzie nazywają „odpornością”.
Koronawirus i odporność
W zależności od najeźdźcy odporność może być długotrwała lub krótkotrwała. W przypadku koronawirusów, rodziny wirusów, do której należy COVID-19, wiadomo, że czas trwania odporności jest różny.
Cztery koronawirusy związane ze zwykłym przeziębieniem (HCoV-229E, HCoV-HKU1, HCoV-OC43 i HCoV-NL63) wydają się zapewniać stosunkowo trwałą ochronę immunologiczną, a średni czas ponownego zakażenia wynosi około 30 miesięcy. Mimo to poziom ochrony może się różnić i nie jest niczym niezwykłym, że ponowne zakażenie następuje w ciągu zaledwie sześciu do dziewięciu miesięcy.
Podobne wzorce można zaobserwować w przypadku bardziej śmiercionośnych form koronawirusa. Badania badające SARS-CoV-1, wirusa najbardziej spokrewnionego z wirusem SARS-CoV-2 powodującym COVID-19, wykazały utrzymujące się poziomy przeciwciał u większości zakażonych przez okres dwóch lat, spadając do 56% w trzecim roku.
W przypadku bliskowschodniego zespołu oddechowego (wirus MERS) , prawdopodobnie najbardziej śmiercionośnej formy koronawirusa, poziom przeciwciał u osób zakażonych uznawano za zapewniający ochronę przez 13 miesięcy, przy czym przez 34 miesiące utrzymywała się zmniejszona, ale wciąż żywotna odpowiedź przeciwciał
Najnowsze badania wskazują, że w przypadku COVID-19 nie dzieje się tak samo.
Wiele badań pokazuje, że odpowiedź przeciwciał u osób zakażonych COVID-19 może trwać zaledwie trzy miesiące, w tym badanie przeprowadzone w Chinach w czerwcu 2020 r. z udziałem 3832 pracowników służby zdrowia, 19 555 pracowników ogólnych i 1616
Choć doniesienia te mogą budzić niepokój, nie dają one pełnego obrazu tego, jak długo utrzyma się odporność u osób zakażonych COVID-19 i dlaczego reakcja na chorobę może się tak drastycznie różnić u poszczególnych osób.
Co to dla Ciebie oznacza
Dopóki nie będą dostępne bardziej rozstrzygające dowody na ponowne zakażenie, najlepiej zachować ostrożność, jeśli wcześniej zdiagnozowano u Ciebie COVID-19. Dystans społeczny, maseczki i praktyki higieniczne (w tym częste mycie rąk ) mogą nie tylko chronić Ciebie i Twoją rodzinę przed COVID-19, ale także przyspieszyć zakończenie globalnej pandemii.
Zmiany w odporności na COVID-19
Obecny zbiór dowodów sugeruje, że ochrona immunologiczna u osób narażonych na COVID-19 różni się w zależności od ciężkości choroby. Mówiąc prościej, osoby, które doświadczają ciężkiej choroby, mogą rozwinąć trwalszą i trwalszą odpowiedź przeciwciał niż osoby z łagodną chorobą lub bezobjawową.
Uważa się, że wiele osób z umiarkowanymi lub ciężkimi objawami COVID-19 ma ukryty niedobór odporności, który sprawia, że są one bardziej podatne na zakażenia, w tym ma zmniejszoną liczbę komórek T.
W przeciwieństwie do osób z ciężkim przebiegiem choroby COVID-19, u osób z łagodnymi objawami lub bezobjawowo, aktywacja układu odpornościowego wydaje się być minimalna, a w rezultacie pamięć immunologiczna trwa krócej.
Badanie z czerwca 2020 r. opublikowane w czasopiśmie Nature Medicine wykazało, że osoby bezobjawowe, u których wynik testu na COVID-19 był pozytywny, szybko pozbyły się wirusa ze swoich organizmów, zwykle w ciągu 15 do 26 dni. Spośród nich nie mniej niż 40% nie miało oznak przeciwciał neutralizujących po wczesnej fazie rekonwalescencji, podczas gdy u 81% nastąpił gwałtowny spadek przeciwciał neutralizujących (prawdopodobnie w wyniku słabej odpowiedzi komórek pamięci T).
Pomimo tych odkryć naukowcy wciąż mają wiele do nauczenia się o odporności na COVID-19. Wcześniejsze doświadczenia z SAR-CoV-1 i MERS wykazały, że silne odpowiedzi komórek pamięci T nie zawsze korelują z silną odpowiedzią przeciwciał. Co więcej, zwiększone stężenie przeciwciał niekoniecznie oznacza, że wszystkie są neutralizujące. Potrzebne są dalsze badania.
COVID-19 i dysfunkcja odpornościowa
Osoby chore na COVID-19 mogą mieć ciężki przebieg choroby z powodu pierwotnego niedoboru przeciwciał (PAD) , czyli stanu, w którym organizm nie wytwarza wystarczającej ilości przeciwciał neutralizujących, aby obronić się przed zakażeniem.
Genetyka odgrywa w tym kluczową rolę, zmieniając receptory na komórkach B i T — zwane receptorami głównego układu zgodności tkankowej (MHC) — które pomagają komórkom rozpoznawać obcych najeźdźców. Jest to anomalia genetyczna obserwowana w przypadku pokrewnych wirusów, takich jak HIV i wirus zapalenia wątroby typu B , w których zmiany receptora MHC mogą prowadzić do szybkiego lub powolnego postępu choroby (lub w niektórych przypadkach do braku postępu).
Pierwotny niedobór odporności może nie tylko zwiększyć ryzyko ciężkiego przebiegu COVID-19, ale teoretycznie może również wpływać na trwałość pamięci immunologicznej.
Koronawirus i komórki B
Komórki B, odpowiedzialne za produkcję przeciwciał, mogą być również bezpośrednio dotknięte samym COVID-19. Komórki pamięci są wytwarzane, gdy fagocyt pierwszej linii, zwany komórką dendrytyczną , wychwytuje wirusa i prezentuje go komórce B. Przyłączając się do receptora wychwytanego wirusa, komórka B może uzyskać wszystkie informacje, których potrzebuje, aby wytworzyć przeciwciała specyficzne dla tego wirusa.
Badania laboratoryjne sugerują, że koronawirusy mogą osłabiać ten proces, bezpośrednio zakażając komórki dendrytyczne lub atakując niedojrzałe komórki dendrytyczne w tkankach, w których są produkowane. Wyczerpanie tych komórek może potencjalnie osłabić pamięć immunologiczną poprzez zmniejszenie ilości wirusa dostarczanego do komórek B. Jest to zjawisko obserwowane w przypadku wirusów SARS i MERS, które może przyczyniać się do różnic w odporności u osób z COVID-19.
Wiek może również odgrywać rolę, ponieważ odpowiedź komórek B ma tendencję do zmniejszania się wraz z wiekiem osoby. Może to wyjaśniać, dlaczego dzieci, które mają silną odpowiedź komórek B, mają tendencję do łagodniejszych objawów COVID-19 niż dorośli.
Ryzyko ponownego zakażenia
Raporty, że odporność na COVID-19 jest krótkotrwała, sugerują, że ryzyko ponownego zakażenia może być wyższe niż jest w rzeczywistości. Badania badające to pytanie nie przyniosły jeszcze jednoznacznej odpowiedzi, ale niektórzy badacze uważają, że obawy te są przesadzone.
Do tej pory nie potwierdzono żadnego przypadku ponownego zakażenia COVID-19 u ludzi, częściowo dlatego, że nie jest jasne, czy zgłoszone przypadki są prawdziwymi ponownymi zakażeniami, czy też po prostu nawracającymi objawami infekcji, która nie ustąpiła.
Obecne testy stosowane do diagnozowania COVID-19 są mało pomocne. Testy przeciwciał COVID-19 stosowane w celu ustalenia, czy doszło do zakażenia, nie potrafią odróżnić nowych lub nawracających zakażeń, a nawet momentu, w którym doszło do zakażenia.
Podobnie testy molekularne COVID-19 stosowane do diagnozowania aktywnej infekcji mogą dawać fałszywie dodatnie wyniki, jeśli pozostaną fragmenty martwego wirusa. W kwietniu 2020 r. w Korei Południowej zgłoszono 260 przypadków ponownego zakażenia COVID-19, co okazało się wynikiem fałszywym na podstawie tego błędu testowego.
Obecnie naukowcy nie wiedzą, jaki poziom odpowiedzi immunologicznej jest potrzebny do ochrony przed przyszłymi zakażeniami. Tylko długoterminowe badania będą w stanie odpowiedzieć na to pytanie.
Szczepionki przeciwko COVID-19: Bądź na bieżąco z informacjami o dostępnych szczepionkach, kto może je przyjąć i czy są one bezpieczne.
Informacje w tym artykule są aktualne na dzień podany, co oznacza, że nowsze informacje mogą być dostępne, gdy to czytasz. Aby uzyskać najnowsze informacje na temat COVID-19, odwiedź naszą stronę z wiadomościami o koronawirusie .