Pracownicy służby zdrowia w obliczu COVID-19 stają się pracownikami długoterminowymi

Coraz większa liczba pracowników służby zdrowia na pierwszej linii frontu dołącza do grupy osób, u których wystąpiły „długofalowe” objawy COVID-19, zgodnie z danymi Massachusetts General Hospital.  Objawy długotrwałe to takie, które utrzymują się przez wiele miesięcy po wyzdrowieniu z COVID-19. 

Eksperci twierdzą, że systemy szpitalne mają moralny obowiązek opieki nad pacjentami przewlekle chorymi na COVID-19, w tym nad pracownikami służby zdrowia, którzy ryzykowali życie podczas pandemii.

„To oni uratowali życie” –  mówi Health Life Guide Natalie Lambert, doktor , adiunkt medycyny na Wydziale Medycyny Uniwersytetu Indiany. „A robiąc to, zostali narażeni. Więc moim zdaniem, usługa, którą świadczą światu, a także ryzyko, jakie ponieśli, jeśli teraz doświadczają tych długoterminowych skutków zdrowotnych, musimy ich wesprzeć”.

Trwałe objawy

Według niedawnego artykułu w JAMA około 10% osób, które przeszły COVID-19, rozwijają długotrwałe objawy  .   Szpital Ogólny w Massachusetts informuje, że u 3% do 4% pracowników służby zdrowia można się spodziewać długotrwałych objawów trwających wiele miesięcy lub dłużej. 

Lambert, we współpracy z oddolną inicjatywą Survivor Corps, przebadała ponad 1500 osób z przewlekłym COVID-19. Jej badania obejmują listę 98 objawów zgłaszanych przez osoby z przewlekłym COVID-19.  Niektóre dolegliwości są zgodne z tymi powszechnymi podczas początkowej infekcji, takimi jak bóle ciała lub kaszel. Inne, takie jak wypadanie włosów lub problemy ze wzrokiem, nie są tak typowe. 

Teraz Lambert posunęła swoje badania o krok dalej, śledząc wpływ objawów długoterminowych i przygotowując swoje odkrycia do publikacji. Sporządziła wykres czasu trwania i intensywności objawów, wraz z poziomem upośledzenia pracy, aby dowiedzieć się, które objawy najbardziej utrudniają ludziom pracę. 

„Są jak superzłoczyńcy” – mówi. „To oni trwają długo i utrudniają ludziom pracę”. Do objawów tych należą ekstremalne ciśnienie u podstawy głowy lub nerwu potylicznego, ciśnienie w mózgu, zmęczenie i drastyczne zmiany osobowości, żeby wymienić tylko kilka. Jednak nie każdy, kto cierpi na to długo, doświadcza tego samego zestawu objawów, nasilenia lub takiego samego wpływu na swoje życie.

Lambert, która spędza czas, ucząc się o podróżach ludzi z COVID-19 za pośrednictwem grupy Survivor Corps, mówi, że są pracownicy służby zdrowia zaniepokojeni objawami przewlekłymi. „Wiele pielęgniarek mówi, że wracają do pracy” — mówi. „Ale nadal odczuwają to miażdżące zmęczenie lub mają tak straszną mgłę mózgową lub trudności z koncentracją, że boją się leczyć pacjentów. Boją się popełnić błąd”.

Znaczenie odzyskiwania długodystansowców

Lambert mówi, że powrót do pracy zbyt wcześnie z objawami przewlekłego stanu może być sprzeczny z intuicją w odniesieniu do powrotu do zdrowia. W jej niedawnym badaniu pytano ludzi, co pomogło im w przypadku każdego z objawów.

„W przypadku niemal każdego z nich ludzie mówili o odpoczynku” – mówi. „Nie otrzymują potrzebnego im odpoczynku, jeśli wracają zbyt wcześnie. Bardzo często zdarza się również, że jeśli ludzie zbyt mocno się forsują, dochodzi do nawrotu objawów”.

Lambert uważa, że ​​zasady obowiązujące w miejscu pracy muszą ulec zmianie, aby umożliwić pracownikom korzystanie z urlopu bez ryzyka utraty pracy lub świadczeń. 

„Postęp w zrozumieniu COVID-19 został poczyniony” – mówi. „Myślę, że musimy zobaczyć postęp, jeśli chodzi o politykę zdrowotną dla tych długoterminowych pacjentów. Jest tak wiele osób, które są długoterminowymi pacjentami, i jest tak wiele innych, które staną się długoterminowymi pacjentami”.

Oprócz zmian w polityce na szczeblu federalnym i na poziomie miejsca pracy, Lambert mówi, że potrzebujemy planów leczenia dla osób z przewlekłym COVID-19 i potrzebujemy więcej ośrodków opieki po COVID. Niektóre szpitale i ośrodki badawcze — w tym Mount Sinai, University of Colorado, UC Davis Health i inne — utworzyły kliniki specjalizujące się w leczeniu objawów przewlekłych. 

Bariery w opiece

Potrzeba specjalizacji stała się oczywista, ponieważ osoby z długotrwałą chorobą napotykają bariery w dostępie do opieki. Jedną z barier jest brak dowodu na przebycie COVID-19, wyjaśnia Lambert. Testy na COVID-19 były rzadkie na początku i to jest tylko jeden z powodów, dla których ktoś może nie mieć pozytywnego wyniku testu w swojej dokumentacji. Mogli również zostać przebadani zbyt wcześnie lub zbyt późno w trakcie choroby.

Jednak brak pozytywnego wyniku testu może utrudnić uzyskanie zwolnienia lekarskiego na dłuższy okres rekonwalescencji lub przekonanie lekarza, że ​​objawy mają związek z COVID-19 – dodaje Lambert.

Lambert mówi, że gdy pracownik służby zdrowia próbuje zbadać, co może być przyczyną nietypowych objawów u danej osoby, wstępne rutynowe badania i skany mogą wydawać się prawidłowe.

„COVID-19 powoduje uszkodzenia najmniejszych naczyń włosowatych lub najmniejszych dróg oddechowych w płucach” – wyjaśnia. „Dzięki bardziej zaawansowanemu skanowaniu możemy zobaczyć te uszkodzenia. Ale możesz sobie wyobrazić osobę, która jest długotrwała, lekarz przeprowadza wszystkie te testy i wszystkie wychodzą normalnie, ale osoba ta jest nadal wyraźnie bardzo chora. Więc musi stawić czoła wszystkim tym problemom”.

System opieki zdrowotnej odczuwa obciążenie

Pandemia COVID-19 stanowi ogromne obciążenie dla systemu opieki zdrowotnej. Według projektu śledzenia hospitalizacji COVID-19 University of Minnesota, obecnie ponad 100 000 osób jest hospitalizowanych z ciężkimi objawami.  

Kiedy więc pracownicy służby zdrowia sami zachorują na COVID-19 lub rozwiną u nich długotrwałe objawy COVID-19, stanowi to dodatkowe obciążenie dla systemu opieki zdrowotnej. 

„Kiedy personel nie może wrócić do pracy, pojawia się problem, ponieważ mamy do czynienia z problemem popytu i podaży” – mówi Anne Dabrow Woods, DNP, RN, CRNP, pielęgniarka naczelna ds. zdrowia, nauki, badań i praktyki w Wolters Kluwer, w wywiadzie dla Health Life Guide. 

Dabrow Woods podkreśla znaczenie szkolenia krzyżowego personelu szpitala, zwłaszcza pielęgniarek w różnych specjalizacjach. „W zasadzie tworzysz pielęgniarkę wielofunkcyjną, która może pracować w wielu różnych obszarach szpitala” — mówi. „A to pozwala twojej kadrze na elastyczność i wydajność pracy. Naprawdę podnosisz kwalifikacje całego personelu pielęgniarskiego i innych”. 

Dabrow Woods mówi, że szkolenia krzyżowe eliminują potrzebę urlopowania personelu, gdy zabiegi planowe są tymczasowo cięte. Pomagają też wypełnić luki, gdy personel jest długotrwale nieobecny, zmniejszając presję na ludzi, aby wrócili, zanim wyzdrowieją, jeśli mają objawy przewlekłe.

Powtarzając za Lambertem, Dabrow Woods mówi, że potrzeba klinik po COVID w szpitalach jest najważniejsza, aby pracownicy służby zdrowia i inne osoby z długotrwałymi objawami mogły szukać usług rekonwalescencji, w tym fizjoterapii, terapii zajęciowej, rehabilitacji kardiopulmonologicznej, a nawet usług zdrowia psychicznego. „Naprawdę chodzi o to, aby systemy szpitalne zrozumiały, że muszą dbać o społeczność” — mówi Dabrow Woods. „A pracownicy służby zdrowia w ich systemie są częścią tej społeczności”. 

Lambert obawia się, że bez większego wsparcia pracownicy służby zdrowia na stałe opuszczą tę dziedzinę. „Widziałam przerażającą liczbę pracowników służby zdrowia, którzy mówią, że będą szukać innej kariery, ponieważ jest to po prostu więcej, niż mogą znieść” — mówi. „Pracownicy służby zdrowia w szczególności — musimy im pokazać, że nam zależy”.

Informacje w tym artykule są aktualne na dzień podany, co oznacza, że ​​nowsze informacje mogą być dostępne, gdy to czytasz. Aby uzyskać najnowsze informacje na temat COVID-19, odwiedź naszą stronę z wiadomościami o koronawirusie .